Right now I am at the submidialogia event in Campinas organized as part of the Waag Sarai Exchange Platform on the campus of the local university Unicamp. It is a pretty impressive gathering of all sorts of Brazilian media / open access practitioners ranging from free radio activists to government officials involved in the digital culture projects the Brazilian government is deploying throughout this vast country. Parts of the event are streamd live although without the marvelous simultaneous translation services by lots of volunteers the Portuguese only stream will probably be pretty much useless for most readers of this post.

The place where Unicamp is located – Barão Geraldo – is a bit surreal. It is a pretty wealthy settlement that reminds me a lot of California. Accordingly the hotel where some of the participants are staying is called Funcamp:

Update (26 feb 2006): A short report about the conference is available on the exchange platform blog.

Have been on trains a lot the last couple of days. Since saturday i have gone from Amsterdam to Frankfurt back to Amsterdam and now i am almost in Berlin.

Since january i have traveld more than 43.000km by trains. Most of this has been within Germany some of it in Holland and i even took Amtrak from Boston to NYC. My bahn card wich gives me 50% reduction within Germany will expire in a bit over a month and that means that i will need to decide again if ill take a bahncard 50 or if i will go for the luxury of a bahncard 100 (which gives you unlimited free rail travel within Germany for a year and now even includes free public transport in more than 60 german towns all for €3250).

Economically it makes sense to get the bahncard 100 but only as long if i remain going from berlin to Amsterdam and Back three times a month. In other words it only makes sense if my life does not change much. Last year i did chicken out of buying the 100 because i did not trust my relationship or my commitment to my work enough to give both of them another year. Now it is a year further and i need to make this decision again (should have been smarter last year in the first place). I think i feel more confident this year…

Today i soend most of my day trying to get a schengen visa for programmer/activist from cote d’ivoire and that meant i had to make lots of phone calls to cote d’ivoire and while doing that i dialed wrong numbers a couple of times.

Now if you dial the wrong number locally people are usually pissed that you disturb them. not so in this case, each time i got connected with someone wrong, the people started me asking all kinds of questions about me or amsterdam or what i was wearing (sic!) and generally tried to keep me on the phone for as long as possible which is a pretty interesting way of wasting your time… Much better than talking to the people you really need to talk to as the staff of the belgian embassy in abidjan is extremely not-funny, inflexible, rude (they hung up on me twice) and non cooperative when it coes to getting a visa on time.

Bottom line is Yapi won’t come to what the hack, because the Dutch don’t know where their embassy is (they send him to the embassy in Ghana where he was told that instead he should have gone to the belgian embassy in abijan) and the Belgians are rude, not-funny and not felxible at all…

In eastern Germany you get your abitur (the secondary school exam that entitels you to study at a university) after 12 years (where i grew up you have to do 13 years of school for the same exam), but apparently it also gets you less:

There are areas in east germany where more than a quater of the population is unemployed. And that is after the young and educated have left to find their luck elsewhere. This picture taken in greifswald (a port city in the north of meckelemburg vorpommern where unemployment rate is something like 19.8%) sums up the misery pretty well – if you ask me:

There are two stickers on the car. The white one advertises a personal housekeeping service, that is flexible, fast and cheap (eg an activity all the way at the bottom of the capitalist chain of exploitation) and the yellow sticker proudly states that the owner of this car has just (summer 05) gotten his or her abitur…

Last week we had a research and development workshop at Waag Society about 20 of us had to engage in 2 days socratic talking. I still do not really know what exactly this was suposed to accomplish but there are two additional days to come, so lets see.

For the first day of the workshop we were asked to write a short account of a day at the Waag in 2015. below you find my somewhat negative vision (all the other visions i have read were positive and mostly focussed on technologically augmented tele-working scenarios):

In mei heeft is de laatste software developer ontslagen. Sindsdien werken er nog 15 mensen in de naam van de Waag. Van de 15 zijn 12 project coördinatoren. De meeste van hun werken niet alleen voor de waag maar ook voor andere instellingen. Sinds 2012 is de Waag langzaam omgevormd naar een instelling die steeds minder mensen in dienst had. Dit is het directe gevolg van het afbouw van overheidssubsidie.

Nu bestaat de waag uit twee lagen. De eerste laag is de programma raad. de mensen in de programmaraad beoordelen projectvoorstellen die door de projectcoordinatoren (de tweede laag) ingebracht worden. projectvoorstellen die aan de missie van de Waag (jaarlijks bijgesteld door de programmaraad) voldoen worden door projectcoordinatoren zelfstandig uitgevoerd. In ruil voor een commissie voor de programmaraad mogen projectcoordinatoren de naam van de Waag bij het werven van fondsen, benaderen van partners en aquireren van projecten gebruiken. Zij zijn echter niet in dienst van de waag, moeten hun inkomsten uit de projecten realiseren en moeten jaarlijks opnieuw door de programmaraad ‘goedgekeurd’ worden.

Projectccordinatoren stellen zelf hun projectteams samen. Tot voor kort konden ze hiervoor nog op een pool van software ontwikkelaars, vormgevers, productie medewerkers beroep doen. Dit system is in de laatste jaren te duur en te inflexiebel gebleken. Nu worden worden voor projecten software ontwikkelaars uit india en iran en vormgevers uit libanon, israel en egyptie engageert met wie op afstand samen gewerkt wordt. Productie medewerkers worden op freelance basis bij producten betrokken en expertise op de gebieden van communicatie, interactie of educatie worden in de regel door projectpartners aangeleverd. Projecten worden erop beoordeelt hoeveel media aandacht zij genereren. Naast het aansturen van projectteams is de belangrijkste taak van Projectcoordinatoren het plaatsen van projectinformatie op de relevante blogs en de toongevende videosyndicatie platformen

Naast 10 projectcoordinatoren die applicaties en oplossingen produceren zijn er twee die maatschappelijke onderwerpen die uit de informatie revolutie zijn voortgekomen onder de aandacht brengen. hun werk bestaat voornamelijk uit het verzamelen van bijdragen van experts op een bepaalt terrein. deze bijdragen worden dan voor in verschillende formaten (audiocursussen, videofeatures, lespakketten) verzamelt en vervolgens op blogs, gespecialieserde knowledge sharing en videosyndicatie platformen geplaatst. in veel gevallen wordt ook in opdracht van overheidsinstellingen, universiteiten, musea en onderwijsinstellingen gewerkt die zo goedkoep een deel van hun programmas kunnen vullen of externe expertise inwinnen. In de laatste zijn er ook weer een aantal conferenties gehouden. Sinds 2007 toen duidelijk was geworden dat de fossile energie energiebronnen van de aarde sneller dan verwacht uitgeput zouden zijn, zijn er bijna geen conferenties meer gehouden omdat het invliegen van sprekers niet meer betaalbaar bleek. in de laatste jaren is er in de underground echter echter een cultuur van lokale conferenties over maatschappelijk relevante onderwerpen ontstaan. Deze lokale conferenties hebben een steeds grotere impact op de sociale structuur van de samenleving gekregen en Waag society is recentelijk begonnen om gesteund op de netwerken van zijn internationale partners (vaak zijn dat jonge softwareontwikklaars en designers die bij andere projecten betrokken zijn) contacten tussen locale initiatieven in andere regios te bemiddelen. Uit deze genetwerkte conferenties komen in de laatste tijd vaker nieuwe project ideen naar voren maar deze worden vaak buiten het waag framework gerealiseerd omdat het moeilijk is gebleken om hiervoor financiële steun bij lokale geldschieters te verkrijgen.

Voor de meeste projectcordinatoren zijn deze zijprojecten echter een van de belangrijkste reden om verder voor de Waag te werken omdat dit toegang tot deze netwerken betekend.